Гібель у Бахмуце беларускага добраахвотніка Даніла Ляшука з пазыўным Маджахед вяртае нас да тэмы беларусаў у расейска-ўкраінскай вайне. Нягледзячы на неадназначнасць яго біяграфіі, апошняй кропкай у ім стала смерць у шэрагах абаронцаў Украіны.
Беларускае пытанне ва Украіне праблематычнае. І гэтая праблема шырока выкарыстоўваецца Расеяй.
З аднаго боку, рэжым Лукашэнкі саўдзельнік агрэсіі з боку Расейскай Фэдэрацыі. Мы памятаем калоны расейскай тэхнікі ў Бучы і Ірпені, якія ішлі з Беларусі. А з іншага боку, у нас ёсць беларускі герой з пазыўным «Тэрор», які загінуў у Ірпені, спыняючы разам з таварышамі наступ рускіх. (Гэты фотаздымак і надпіс зробленыя Тэрорам у Ірпені 24 сакавіка 2022 года. На наступны дзень ён загінуў ад стрэлу расейскай БМП).
Год таму пры ГУР Мінабароны быў створаны асобны спецпадраздзяленне Легіёна інтэрнацыянальнай абароны Украіны, які ваюе на розных участках фронту, у прыватнасці, у Бахмуце. Больш за палову ўсіх членаў Інтэрнацыянальнага легіёну — беларусы.
Найбольш прыкметнае беларускае падраздзяленне ва Узброеных Сілах — полк імя Кастуся Каліноўскага. Акрамя каліноўцаў дзейнічае яшчэ шэраг беларускіх атрадаў.
Каліноўцы ў Бахмуце і ваколіцах працуюць аператарамі беспілотнікаў, мінамётчыкамі, мінёрамі, трымаюць пазіцыі. Яны лічацца пяхотным спецназам.
Большасць замежнікаў ва Узброеных Сілах — беларусы.
Аднак значная частка ўкраінцаў успрымае беларускіх вайскоўцаў у шэрагах Узброеных Сіл хутчэй як выключэнне. І беларусаў як народ ставяць у адзін шэраг з расейцамі. Прычына - траўматычны вопыт.
Ва ўкраінцаў з паўночных рэгіёнаў, якія перажылі нашэсце, вайну і акупацыю, засталіся надзвычай балючыя ўспаміны. Менавіта яны спараджаюць гнеў, які блакуе логіку.Дзеянні рэжыму Лукашэнкі перакладаюцца на ўвесь беларускі народ. Маўляў, калі яны супраць вайны, то чаму не скінулі свайго дыктатара, як мы скінулі Януковіча.
Украінцы пераносяць свой уласны вобраз на беларусаў, не жадаючы ўсьведамляць, што беларусы насамрэч іншыя, і сытуацыя ў сярэдзіне Беларусі іншая, і дыктатура трымае іх жорсткай рукой ужо 30 гадоў.
Апазіцыя там знішчаная, і любыя формы пратэсту зараз немагчымыя. Мы не прад'яўляем прэтэнзій да жыхароў акупаванага Бердзянска ці Марыупаля, што яны не выходзяць пратэставаць супраць акупантаў. Беларусь знаходзіцца ў падобным рэжыме жорсткай унутранай і зьнешняй акупацыі.
Эмоцыі ўкраінцаў - падарунак расейцам.
Дапусцім, мы прызнаем беларусаў расейцамі, так і фармавалася ўся палітыка Украіны. Што далей? Роў з кракадзіламі? «Так, адгарадзіся і забудзь пра іх!», - скажа вам ваш эмацыйна траўміраваны розум.
І што далей? Далей Украіна атрымае дадатковую Расію па ўсёй паўночнай мяжы. Гэта яшчэ +1084 кіламетры Расіі. Я, як жыхар Ірпеня, гэтага не хачу. Бо ад майго дома да мяжы з Беларуссю ўсяго 100 кіламетраў.
Я хачу, каб Беларусь была свабоднай, дэмакратычнай і дружалюбнай Украіне. І гэта якраз нацыянальны інтарэс Украіны на паўночным кірунку.
Гэта магчыма? Чытайце хутка ў другой частцы матэрыялу на сайце ЦБК.
Максім Плешко, палітолаг, кандыдат філасофскіх навук.
Comments