У Варшаве адкрыўся бар Buns&Bottles — новы твар легендарнага менскага праекту «Банкі-Бутэлькі». Гаспадары, сямейная пара зь Беларусі — Андрэй і Марыя Жукі — забралі яго з сабой у вымушаную эміграцыю.
Папулярны бар «Банкі-Бутэлькі» размяшчаўся ў самым цэнтры Мінска, на «тусовачнай» вуліцы Зыбіцкай. 3 жніўня 2022 года спявачка Мер'ем Герасіменка выканала песню «Абдымкі» ўкраінскага гурта «Акіян Эльзы» ў бары пад адкрытым небам. Пасля нападаў прапагандыстаў яе затрымлівалі і двойчы асуджалі на 15 сутак, а пазней — на тры гады «хатняй хіміі». Таксама былі затрыманыя ўладальнікі бара Андрэй і Марыя Жуківы. Іх асудзілі на два з паловай гады «хіміі».
Пазней усім тром удалося пакінуць краіну і пераехаць у Польшчу — тут Жукі і Герасіменка, які стаў сузаснавальнікам, далі праекту другое жыццё.
Цяпер бар Buns&Bottles Warsaw мае два паверхі. Фармат стаў больш блізкім да еўрапейскага наведвальніка, але атмасфера засталася. Кактэйльная карта захавала традыцыі мінскай установы, але з'явіліся новыя кактэйлі і шоты. Па вечарах у Buns&Bottles, як і ў Мінску, будзе граць жывая музыка. Мер'ем Герасіменка выступала на адкрыцці ўстановы і плануе рэгулярна спяваць у бары. Плануецца таксама супрацоўніцтва з беларускімі і польскімі выканаўцамі.
Андрэю і Марыі ўдалося знайсці інвестараў, якія вылучылі сродкі на адкрыццё бара. Каманда таксама пераехала з Беларусі — тыя самыя людзі, з якімі восем гадоў таму Андрэй і Марыя адкрывалі «Банкі-Бутэлькі». Муж і жонка падкрэсьліваюць, што ўпэўненасьці ў іх выклікала тое, што ў Варшаве шмат беларускіх і ўкраінскіх установаў.
— За апошнія гады беларусы і ўкраінцы адкрылі для сябе ў польскай сталіцы шмат новага. Мы тэлефанавалі і сустракаліся з некаторымі заснавальнікамі ўстаноў. Яны нас раілі, дзяліліся вопытам. Таму нам было лягчэй, бо мы ведалі шмат памылак нашых калег. У Варшаве таксама шмат беларускіх падрадчыкаў: плітачнікаў, сантэхнікаў, электрыкаў. Таму моўны бар'ер не стаў перашкодай. Палякі толькі залілі сцяжку і паставілі люстэркі, усё астатняе зрабілі беларусы, — кажа Андрэй.
Муж і жонка адзначаюць, што ім таксама спадабаліся польскія законы. Бюракратычных працэдур аказалася ў разы менш, а кантроль з боку дзяржавы ў Польшчы не такі жорсткі, як на радзіме.
— Ні міліцыі, ні пажарных, ні адміністрацыі няма, і яшчэ гісторыя з камерамі. Справа ў тым, што ў Мінску дзейнічае асаблівы алгарытм відэаназірання: трэба мець жорсткі дыск, на якім 30 дзён захоўваюцца ўсе запісы. А тут мы проста цешыліся польскім заканадаўствам! Усё максімальна проста: санстанцыя, ліцэнзія, СКПО — і на працу!
Comments