Масіраваны ракетны ўдар па Украіне ў суботу стаў адной з самых небяспечных ваенных агрэсій Расіі супраць Украіны. А пазней штаб ВПС Узброеных сіл Украіны шакаваў грамадскасць, апублікаваўшы надзвычай важную інфармацыю: частка ракет, накіраваных на пашкоджанне украінскай інфраструктуры, была выпушчаная з тэрыторыі Беларусі. Гэтая афіцыйная заява можа стаць вяхой, калі вайна можа перайсці ў іншую плоскасць.
На Банкавай адрэагавалі імгненна. Літаральна за некалькі гадзін Узброеныя сілы Украіны абверглі інфармацыю аб нападзе з боку Беларусі. Гэта дазволіла ўздыхнуць з палёгкай украінскай арміі, якой было б зусім нязручна перакідваць свае сілы на поўнач, і, як гэта ні дзіўна, Аляксандру Лукашэнку, які абсалютна не зацікаўлены ў адкрытай вайне з Украінай. У згладжванні канфлікту прайграў толькі адзін — Уладзімір Пуцін, які, відавочна, з'яўляецца найбольш зацікаўленай фігурай у разгортванні новага этапу вайны — ужо з непасрэдным удзелам Беларусі.
Колькі часу патрабуецца, каб атрымаць інфармацыю аб нападзе з боку суседняй краіны? Давайце падумаем.
Спачатку радары фіксуюць запуск ракет. Пра гэта дзяжурны дакладвае «наверх». Гэта ўзровень як мінімум начальніка штаба падраздзялення ВПС. Той, у сваю чаргу, дакладвае свайму камандзіру. Апошняе — вышэйшаму камандаванню. Пасля інфармацыя кладзецца на стол міністру, потым — галоўнакамандуючаму Зяленскаму.
Толькі пасля гэтага прэс-група можа атрымаць каманду распаўсюдзіць інфармацыю аб нападзе. У адваротным выпадку афіцэр, адказны за інфармацыйнае напрамак у ВПС, можа развітацца з пасадай. І не толькі ён.
Ракетны ўдар з тэрыторыі Беларусі быў афіцыйна заяўлены. І, відавочна, для гэтага былі ўсе падставы. Адразу пасля гэтага экспертнае асяроддзе абвясціла аб пачатку новага этапу ў расейска-ўкраінскай вайне. Цяпер — ужо з поўным удзелам Беларусі, якая да таго часу спрабавала абмежавацца зьняважлівым вызначэньнем «суагрэсар».
Лукашэнку доўгі час удавалася задавальняць Пуціна, умела выконваючы ролю Табакі. Але, мабыць, прыйшоў час, калі гаспадар палічыў, што гэтага мала. А ракетны ўдар з поўначы быў накіраваны на тое, каб уцягнуць Беларусь у тую ж адкрытую вайну, якой хацеў пазбегнуць бульбяны фюрэр.
Наўрад ці можна дакладна казаць пра колькасць і тып балістычных ракет, запушчаных расейцамі з Беларусі. Больш за тое, афіцыйныя прадстаўнікі ўзброеных сіл украіны ўжо абвяргаюць гэтую інфармацыю, кажучы пра «ілжывыя цэлі» і «інфармацыйныя памылкі». Але на дадзены момант мы не ведаем, што менавіта і колькі гадзін доўжыліся закрытыя перамовы паміж вышэйшым кіраўніцтвам Беларусі і Украіны. Але выкажам здагадку, што яны сапраўды адбыліся, і яны былі даволі інтэнсіўнымі.
Як бы ні ацэньвалі Лукашэнку, ён наўрад ці пагодзіцца гуляць ролю «вясельнага генерала» ў атачэнні сваёй крамлёўскай візаві. Самы важкі аргумент, які беларускі дыктатар прапануе свайму народу, — стабільнасць. Як прадаць гэтую каштоўнасць, калі заўтра ўкраінскія ракеты будуць біць па цэлях у сваёй краіне? Як растлумачыць людзям, чаму беларускае войска будзе гінуць за інтарэсы Пуціна? Дзе ўзяць грошы на вайну?
У запуску ракет з тэрыторыі Беларусі пакуль зацікаўлены толькі Уладзімір Пуцін. Але, мяркуючы па тым, што ва Украіны больш няма прэтэнзій да РБ, а афіцыйны канал ВПС Узброеных сіл Украіны выдаліў учорашнюю інфармацыю, цяпер кансэнсус дасягнуты.
Хаця супакойвацца не варта. Пуцін наўрад ці спыніць намаганні ўцягнуць Беларусь у крывавае супрацьстаянне з Украінай.
У той жа час апошнія падзеі з масавымі выбухамі ў Расеі і Крыме паказваюць, што Украіна ніколі не даруе нападаў на сваёй тэрыторыі. Адказ абавязкова будзе, і наступствы абяцаюць быць вельмі жорсткімі.
Найбліжэйшым часам мы даведаемся, ці сапраўды пускі ракет з Беларусі былі фальшыўкай або сапраўды адбыліся. Варта проста паглядзець, калі пад Мінскам нарэшце заквітнее бавоўна. Ці на аб'ектах ракетнай інфраструктуры, ці ў чыёй-небудзь рэзідэнцыі.
Comments