У сераду, 8 лютага 2023 г., у прэс-цэнтры Укрінфарм адбыўся круглы стол на тэму: «Беларуская платформа: публічная размова пра будучыню». Арганізатарам круглага стала выступіла ГА «Агенцтва развіцця дэмакратыі і інфармацыйных свабод».
Дзякуючы дзеянням рэжыму самаабвешчанага прэзідэнта Аляксандра Лукашэнкі Украіна і Беларусь апынуліся па розныя бакі фронту вайны, развязанай Крамлём. З паўночнага суседа Рэспубліка Беларусь ператварылася не проста ў крыніцу пагрозы для Украіны, а ў плацдарм, з якога здзяйсняюцца напады на нашу краіну. Паводле розных даследаванняў, большасць беларусаў не падтрымліваюць ваенную агрэсію супраць Украіны, а прыхільнікі Лукашэнкі, якіх адзін з удзельнікаў круглага стала Аляксей Францкевіч назваў лукашыстамі, не салідарныя з Украінай.
Што павінны зрабіць украінцы і беларусы, каб Беларусь больш ніколі не стала Беларуссю
крыніца пагрозы нацыянальнай бяспецы? Пры якіх умовах дзьве дзяржавы змогуць вярнуцца да палітыкі добрасуседзтва? Якія павінны быць крокі грамадзян абедзвюх краін, каб гэта адбылося? І якую палітыку для гэтага павінен праводзіць «афіцыйны Кіеў»?
Каб знайсці адказы на гэтыя і не толькі пытанні, арганізатары круглага стала запрасілі вядомых украінскіх і беларускіх палітолагаў, экспертаў, грамадскіх дзеячаў, аналітыкаў, гісторыкаў, а таксама беларускіх валанцёраў, валанцёраў і прадстаўніка штаба полк, Кастусь Каліноўскі.
На запрашэньне абмеркаваць будучыню ўкраінска-беларускіх дачыненьняў адгукнуліся амаль два дзясяткі чалавек, што сьведчыць пра высокую цікавасьць да тэмы абмеркаваньня, у прыватнасьці:
Аляксей Францкевіч — беларускі грамадзкі дзеяч, кіраўнік дабрачыннага фонду «Вольная Беларусь»;
Ігар Тышкевіч - беларускі аналітык, эксперт Украінскага інстытута будучыні;
Андрэй Шэўчык - прадстаўнік штаба палка імя Кастуся Каліноўскага;
Дзяніс Урбановіч — беларускі грамадзкі дзеяч, лідэр арганізацыі «Малады фронт», баец палка імя Кастуся Каліноўскага, тройчы паранены на расейска-ўкраінскай вайне;
Павел Усаў — беларускі палітолаг, доктар палітычных навук, прадстаўнік Нацыянальна-вызваленчы рух «Вольная Беларусь»;
Аляксандр Дабравольскі — беларускі палітычны эксперт, дарадца Святланы Ціханоўскай;
Ірына Лукашэнка — беларуская добраахвотніца, з 2021 года ва Украіне;
Паўло Шарапін — беларускі бізнэсмэн і філянтроп, які шмат гадоў жыве ва Ўкраіне;
Алена Гергель — жонка загінулага ва Украіне Васіля Парфянкова «Сябро»
Беларускі палітвязень, ветэран АТА загінуў пад Лісічанскам 26.06.2022 у баі з расейскімі акупантамі;
Яўген Магда — украінскі палітолаг, кіраўнік Інстытута сусветнай палітыкі;
Паўло Гай-Ніжнік — украінскі гісторык, грамадзка-палітычны дзеяч. Доктар гістарычных навук, акадэмік АН Украіны, акадэмік Акадэміі палітычных навук Украіны.
Максім Плешко – украінскі палітолаг, кандыдат філасофскіх навук, сузаснавальнік Беларускага камунікацыйнага цэнтра;
Аляксей Талкачоў – ідэолаг, заснавальнік дабрачыннага фонду «Краіна мары»;
Алена Падалян - псіхатэрапеўт, дырэктар грамадскага аб'яднання "Форпост".
У мерапрыемстве таксама прынялі ўдзел два прадстаўнікі Міністэрства культуры і інфармацыйнай палітыкі Украіны, а менавіта:
Аляксандр Макобрый — начальнік галоўнага ўпраўлення інфармацыйнай палітыкі Міністэрства культуры і інфармацыйнай палітыкі Украіны;
Траццякоў-Градзевіч Аляксей - галоўны спецыяліст аддзела праектнай працы і маніторынгу галоўнага ўпраўлення інфармацыйнай палітыкі Міністэрства культуры і інфармацыйнай палітыкі Украіны;
Арганізатараў прадстаўлялі: Юрый Федарэнка, кіраўнік Агенцтва развіцця дэмакратыі і свабоды інфармацыі.
Мадэратарам дыскусіі выступіў: Руслан Рогаў – украінскі грамадскі дзеяч, паліттэхнолаг, кіруючы партнёр ТАА PGR Consulting Group.
Прапануем вашай увазе кароткую справаздачу з найбольш важнымі тэзісамі больш чым двухгадзіннай дыскусіі.
Круглы стол пачаўся ў 12.00. Пасля ўступнага слова і прадстаўлення прысутных удзельнікаў, мадэратар перадаў слова Аляксею Францкевічу, вядомаму беларускаму добраахвотніку ва Украіне, кіраўніку дабрачыннага фонду “Вольная Беларусь”.
Спадзяюся, што сёньняшняя размова стане запрашэньнем да стварэньня Беларускай плятформы ня толькі як тэмы для круглага стала, але як пастаяннай пляцоўкі для выпрацоўкі супольных беларуска-ўкраінскіх плянаў разгрому імпэрыі і вызваленьня Беларусь - Францкевіч
Беларускі грамадскі дзеяч падрыхтаваў выступ, у якім было шмат гучных выказванняў, таму далейшая дыскусія ў значнай ступені ператварылася альбо ў супрацьстаянне яго меркаванню, альбо ў згоду і выказанае бачанне ў развіцці дыскурсу.
«З моманту, калі маскоўскае войска выкарыстала тэрыторыю Беларусі як пляцдарм для нападу на Ўкраіну, у беларускіх парадках шмат зьмянілася. Калі раней для многіх у Беларусі, сярод апанэнтаў Лукашэнкі, апэляцыя да расейскага кіраўніцтва была прымальнай, то пасьля маштабнага ўварваньня гэта стала моветонам. Усе, каго Крэмль сваёй прапагандай называў маргіналамі, для вольных беларусаў раптам аказаліся правымі. Змены закранулі не толькі лукашыстаў. Тут я наўмысна размяжоўваю нас – свабодных беларусаў – і лукашыстаў, якія дзесяцігоддзямі служаць рэжыму Лукашэнкі. Для аналагаў таго, што такое «чачэнцы» і «кадыраўцы», - адзначыў у пачатку свайго выступу Аляксей Францкевіч.
«З 24 лютага мінулага года Расейская Федэрацыя прадэманстравала сябе як імперыя вызваленню беларусаў. Раптам усе ўбачылі, што ідэя саюзнай дзяржавы, якую прапагандаваў з 1990-х гадоў Аляксандр Лукашэнка, — гэта шлях да страты дзяржаўнасці. З лютага 2022 года Беларусь дэ-факта акупаваная замежнымі войскамі. Перамяшчэнне беларусаў было абмежавана. Татальны кантроль. Адсочванне. І перасьлед іншадумцаў. Да тысяч палітвязняў, якія ўтрымліваюцца з 2020 года, пачалі дадавацца тыя, хто так ці інакш дэманстраваў лаяльнасць і падтрымку Украіны. Сёння Беларусь нагадвае «ГУЛАГ».
Калі нічога не рабіць, Масква хутка дадасць пытанне адзінай валюты і адзінага войска. Тады можна зняць гаўляйтэра Лукашэнку, адмяніць выбары кіраўніка дзяржавы і прызначыць губернатара Беларусі з Крамля», — падкрэсліў беларускі грамадскі дзеяч.
«Такі стан рэчаў паставіў Рэспубліку Беларусь на мяжу існавання. дэ-факта, Беларусь — не саўдзельнік агрэсіі, а першая ахвяра, якую Крамлю ўдалося захапіць з дапамогай гібрыднай спецаперацыі. Усё пачалося з таго моманту, калі да ўлады прывялі Аляксандра Лукашэнку, як некалі ва Ўкраіне Віктара Януковіча. Украінцы скінулі ўзурпатара, а мы, беларусы, на жаль, не змаглі гэтага зрабіць. Пасля канстытуцыйнага перавароту 1996 года ўсе палітычна значныя апаненты былі забітыя, а тыя, хто застаўся ў жывых, былі вымушаны пакінуць краіну. З таго часу ўсе выбары ў Беларусі - фальшыўка. Тэатралізаваная пастаноўка пра пераабранне дыктатара. Які, як усе зразумелі ў 2022 годзе, быў гаўляйтэрам Крамля ўсе гады ва ўладзе. Цяпер уся апазыцыя вымушаная прызнаць правату Зянона Пазьняка, які з 90-х гадоў быў радыкальна настроены і супраць Лукашэнкі, і супраць Расейскай Фэдэрацыі. Але тады чэкісцкая прапаганда закрыла ўсім вочы заслонай», — сказаў кіраўнік дабрачыннага фонду «Вольная Беларусь»;
«З дня шырокамаштабнага ўварвання расейскай арміі ва Украіну ўсё пералічанае стала парадкам дня для беларусаў, якія апынуліся па-за межамі Рэспублікі Беларусь. Былі эвакуяваныя і тыя беларусы, якія на той момант знаходзіліся ва Украіне і апынуліся ў месцах уварвання. Хтосьці падахвоціўся і дапамагаў іншым эвакуявацца. Як я, напрыклад. Нехта ўзяў у рукі зброю і разам з украінцамі пачаў адбівацца ад імперыялістаў, як муж прысутнай тут Алены Гергель — Васіль «Сябро» Парфенкаў, які загінуў у баі з расейцамі пад Лісічанскам. Альбо тут прысутнічае лідэр «Маладога фронту» Дзяніс Урбановіч, які ўжо тройчы пасьпеў пабываць у шпіталі.
Усім тым беларусам, якія ваююць ва Ўкраіне супраць агульнага ворага, зразумела, што толькі пасьля разгрому імпэрыі можна будзе дэакупаваць Беларусь, вызваліць усіх палітвязьняў і правесьці дэмакратычныя выбары, каб народ выбраў сабе іншая будучыня Рэспублікі Беларусь", - падкрэсліў ён. Аляксей Францкевіч.
Такі глыбокі адыход на другі план тых працэсаў, якія папярэднічалі правядзенню круглага стала, перш чым адказаць на пытанні арганізатараў, кіраўнік дабрачыннага фонду “Вольная Беларусь” патлумачыў неабходнасцю паглядзець на іх са свайго пункту гледжання. .
«Каб Беларусь ні для каго не была крыніцай пагроз, неабходна, каб наша краіна перастала быць дамініёнам Расійскай імперыі. І тут ёсць толькі два шляхі:
Першы: аб'яднаць намаганні, каб дапамагчы Украіне ў барацьбе з нашым агульным ворагам Расійскай імперыяй. І пасля паражэння задачы Крамля па дэакупацыі Беларусі.
Другі: арганізаваць унутры Беларусі рух супраціву, накіраваны на вызваленне краіны ад расейскіх акупантаў і злачыннага марыянеткавага рэжыму Лукашэнкі, які выконвае функцыі часовай вайсковай адміністрацыі», — сказаў Аляксей Францкевіч, пераходзячы да адказаў на пытанні. пытанні, зададзеныя мадэратарам дыскусіі на пачатку круглага стала.
«Толькі дэакупацыя Беларусі і стварэньне ўмоваў для дэмакратычнага разьвіцьця нашай дзяржавы будуць тымі ўмовамі, якія гарантуюць, што Рэспубліка Беларусь больш нікому ня будзе пагражаць, ператварыўшыся ў краіну з палітыкай добрасуседзтва ў дачыненьні да суседнія дзяржавы.
Калі казаць пра першы сцэнар, то рэцэпт двух народаў просты -
прыкласці ўсе намаганні для ваеннага разгрому рускай арміі. Ісці валанцёрствам ва Узброеныя Сілы, валанцёрствам і донарствам... Усё гэта ўжо робяць украінцы і многія беларусы... З нашага боку, вядома, мы маглі б зрабіць больш... Але тут, з аднаго боку, Украіне патрэбна дапамагчы зняць арышты з рахункаў, ахвяраваць больш, спрасціць перасоўванне валанцёраў па краіне і праз мяжу, а таксама быць гатовым прыняць ва Узброеныя Сілы ўсіх жадаючых. Зь іншага боку, беларускія лідэры павінны аб’ядноўвацца вакол ідэі перамогі над агульным ворагам, а не спрабаваць змагацца за лідэрства ў гэтым працэсе... Гэта сёньня дэматывуе многіх беларусаў. Але гэта звычайная чалавечая загана, з якой кожны павінен змагацца ў сабе... Я ўпэўнены, што і мы, беларусы, можам гэта зрабіць...
Калі казаць пра другі сцэнар — арганізацыю руху супраціву ўнутры Беларусі — то тут усё больш складана. Заўважце, цяпер такія ўмовы, як у Данецку, Луганску ці Севастопалі. Гэта акупаваная тэрыторыя з усімі вынікаючымі з гэтага ўмовамі. Падпольны рух магчымы толькі пры падтрымцы звонку. Але гаворка можа ісці толькі аб дыверсіях і выкананні дробных баявых задач. Дэакупацыя магчымая, калі тыя беларусы, якія цяпер знаходзяцца ў вымушанай эміграцыі, будуць мець падтрымку саюзьнікаў для барацьбы з акупантам. Пачынаючы ад навучання і выхавання, заканчваючы беларускім ленд-лізам.
Відавочна, што ва ўмовах маштабнай вайны ва Украіне гэтае пытанне трэба абмяркоўваць з «афіцыйным Кіевам». Без падтрымкі Украінай другога сцэнару яго ніхто ў сьвеце не падтрымае», — падкрэсьліў кіраўнік дабрачыннага фонду «Вольная Беларусь».
«У 2022 годзе беларусы пачалі абмяркоўваць гэтыя два сцэнары. Летась я ад імя дабрачыннага фонду “Вольная Беларусь”, акрамя эвакуацыі ў першыя месяцы і дапамогі ў забесьпячэньні Ўзброеных Сіл рознымі неабходнымі рэчамі ў далейшым, таксама ўдзельнічаў у шматлікіх мерапрыемствах, дзе ўздымаў гэтае пытаньне, і Я сам арганізоўваў у Жэшаве «Канфэрэнцыю Вольных Беларусаў». Я таксама ведаю пра шмат іншых падзеяў, якія адбываліся як летась, так і сёлета, дзе спрабуюць шукаць шляхі да дэакупацыі Беларусі. Свабодныя беларусы гатовыя да любога з двух сцэнароў, але эфэктыўнасьць любога зь іх залежыць ад палітыкі ў Кіеве. Такім чынам, мяч на баку офіса спадара Зяленскага.
Упэўнены, што калі з боку Кіева будзе гатоўнасць да афіцыйнага дыялогу, то ўся палітычная апазіцыя Лукашэнку і грамадскія актывісты з беларускага боку, нягледзячы на канкурэнцыю многіх паміж сабой і розныя моманты асабістых стасункаў, будуць гатовыя каб сесці за стол і дамовіцца аб агульных мэтах і намаганнях, якія мы ўсе павінны працаваць, каб разграміць імперыю і дэакупаваць Беларусь.
Спадзяюся, што сёньняшняя размова стане запрашэньнем да стварэньня Беларускай плятформы ня толькі як тэмы для круглага стала, але як пастаяннай пляцоўкі для выпрацоўкі супольных беларуска-ўкраінскіх плянаў разгрому імпэрыі і вызваленьня Беларусь, каб мы зноў вярнуліся да добрасуседства на тысячу гадоў», — завяршыў Аляксей Францкевіч, падзякаваўшы ўсім за ўвагу.
Эксперт назваў прыярытэтную задачу Украіны ў дачыненні да Беларусі
Першарадная задача Ўкраіны ў бліжэйшай пэрспэктыве — не дапусьціць непасрэднага ўдзелу Беларусі ў вайне. Такое меркаванне выказаў беларускі аналітык, эксперт Украінскага інстытута будучыні Ігар Тышкевіч, які выступіў пасля Францкевіча.
«У стане вайны Украіна можа думаць пра будучыню, але яна павінна вырашаць надзённыя пытанні. Надзённая цікавасць тут і сёння ў тым, каб Беларусь не ўступала ў вайну, бо гэта адцягвае пэўную частку сіл і сродкаў на барацьбу каля мяжы, а другая частка — гэта, па магчымасці, стварэнне кропак непаразумення паміж афіцыйнымі Менск і афіцыйная Масква», — сказаў Тышкевіч.
На яго думку, Беларусь не да канца ўступіла ў вайну супраць Украіны з-за настрояў насельніцтва і страху Лукашэнкі страціць уладу ў краіне. «Таму што калі ў нас раздробленае насельніцтва і агульная сацыялогія на 80% супраць вайны, гэта азначае, што частка «супраць» будзе і ў электаральнай выбарцы Лукашэнкі», — патлумачыў эксперт.
У гэтым кантэксьце ён адзначыў, што цяпер Украіне трэба паўплываць на беларускае грамадзтва, каб гэтыя антываенныя настроі захаваліся, а ў будучыні нагнаць страх на Лукашэнку наступствамі яго непасрэднага ўдзелу ў вайне. «У бліжэйшай пэрспэктыве, да заканчэньня вайны, я ня бачу іншых задачаў для Ўкраіны», — рэзюмаваў Тышкевіч.
12 тэзісаў пра ўкраінска-беларускія стасункі Магды
Вядомы эксперт па Беларусі, кіраўнік украінскага палітолага, кіраўнік Інстытута сусветнай палітыкі Яўген Магда, разважаючы над выступамі двух сваіх папярэднікаў, прапанаваў 12 тэзісаў, якія, на яго думку, важна разумець, калі наладжванне адносін паміж дзвюма краінамі.
«Без дэмакратычнай Беларусі няма бяспечнай Еўропы. Мы даведаліся гэта за вельмі высокі кошт. Мы пераканаліся ў гэтым у лютым мінулага года, у сакавіку мінулага года... і гэта вельмі адчувальны на дадзены момант факт...», — падкрэсліла Магда на першым тэзісе.
Затым кіраўнік Інстытута сусветнай палітыкі перайшоў да другога тэзіса: «Без незалежнай Украіны незалежная Беларусь немагчымая».
З астатнімі тэзісамі вы можаце азнаёміцца у нашій статті.
Пытанне Беларусі з'яўляецца ключавым для будучай бяспекі рэгіёна - сузаснавальнік Цэнтру беларускіх камунікацый
Украінскі палітоляг, кандыдат філязофскіх навук, сузаснавальнік Беларускага камунікацыйнага цэнтру Максім Плешко, які выступіў пасьля Яўгена Магды, таксама падкрэсьліў, што Ўкраіна ў супрацоўніцтве зь Беларусьсю, Літвой і Польшчай для многіх была мяжой Эўропы. стагоддзяў, пачынаючы ад часоў Кіеўскай Русі, праз Вялікія княствы Літоўскае і Рускае і заканчваючы Рэччу Паспалітай. І пакуль мы не будзем супрацоўнічаць адзін з адным, Украіна і краіны Балтыі будуць пад пагрозай усходняга ўварвання.
Сёння, на думку палітолага, тэма Беларусі незаслужана не знаходзіцца ў топе ўкраінскай палітыкі. «Нам, украінцам, трэба размаўляць з беларусамі, пра беларусаў. Пра іх важнае гістарычнае месца. Украіна павінна спрыяць росту нацыянальнай свядомасці беларусаў. Нацыянальны інтарэс Украіны — каб беларусы па пашпарце сталі беларусамі па духу», — падкрэсліў прадстаўнік Беларускага цэнтра камунікацыі.
Украіне патрэбна стратэгія адносін з Беларуссю — прадстаўнік палка Каліноўскага
Прадстаўнік штаба Палка імя Кастуся Каліноўскага Андрэй Шэўчык падкрэсліў важнасць збору за круглым сталом людзей, якім важна беларускае пытанне. На яго думку, украінскаму боку важна сфармаваць пазіцыю па гэтым пытанні. Полк не можа быць самастойным, бо дзейнічае ў рамках украінскага заканадаўства і павінен рухацца ў рамках логікі палітычнай стратэгіі Украіны.
Полк Кастуся Каліноўскага падкрэслівае неабходнасць прыняцця ва Украіне стратэгіі адносінаў з Беларуссю. «Пакуль мы змагаемся, пакуль мы вучымся, пакуль у нас ёсць пэўныя надзеі, але ў нас няма ніякай стратэгіі, у нас няма ніводнага радка, ніводнага слова пра тое, што Украіна будзе рабіць з Беларуссю. Такога няма. У нас павінен быць план працы. Калі такога пляну няма, пра што можна казаць? Гэта значыць, мы не можам нешта паправіць або выказаць сваё меркаванне з гэтай нагоды, таму што гэтай тэмы не існуе», — сказаў ён.
Шэўчык падкрэсліў, што стратэгія павінна быць узгодненая ўсімі палітычнымі структурамі, у тым ліку прэзідэнтам Украіны. «Гэта павінна быць, над гэтым трэба працаваць, і да гэтай працы павінны падключыцца ўсе: найперш украінскі бок і ўсе зь беларускага — ці то полк, ці то вольныя беларусы, ці гэта любы чалавек, які жыве ў Чарнігаўскай вобласці... такім чынам можна выпрацаваць найбольш эфектыўную стратэгію для Беларусі.
Гэта палітычная воля Украіны, і мы, полк Кастуся Каліноўскага, з гэтым разбярэмся дамовіцца», — падкрэсліў прадстаўнік палка.
***
Беларускі добраахвотніцкі батальён Узброеных сілаў Украіны імя Кастуся Каліноўскага быў сфармаваны ў сакавіку 2022 году для абароны ад расейскага ўварваньня ў складзе Замежнага легіёну ва Ўкраіне. Названы ў гонар нацыянальнага героя Беларусі, аднаго з кіраўнікоў нацыянальна-вызваленчага паўстання беларусаў, палякаў, літоўцаў і ўкраінцаў 1863-1864 гг.
Праз нежаданне ваяваць супраць Украіны беларускіх афіцэраў замяняюць расейцамі — Дзяніс Урбановіч
Беларускі добраахвотнік з палка імя Кастуся Каліноўскага, які ваюе ва Украіне, лічыць, што будучыню Беларусі павінен вызначаць беларускі народ. Ён павінен вызначыцца, хоча ён саюза з Расійскай Федэрацыяй або інтэграцыі з Украінай і краінамі Балтыі.
Да шырокамаштабнага ўварвання Расіі ва Украіну настроі былі вельмі прарасійскімі. На ягоную думку, гэта стала вынікам шматгадовай русіфікацыі і прапаганды, арганізаванай Аляксандрам Лукашэнкам у Беларусі. Пасля выкарыстання тэрыторыі Беларусі ў якасці плацдарма для наступу на Кіеў сітуацыя пачала мяняцца. Беларусы пачалі салідарызавацца з Украінай. Антываенныя настроі пануюць не толькі сярод грамадзян, але і сярод вайскоўцаў - як радавога, так і афіцэрскага складу.
«Адзін афіцэр, камандуючы элітнай вайсковай часткай, сказаў мне, што ў перыяд з красавіка па верасень 2022 года ў трох-чатырох вайсковых частках ледзь не адбыўся мяцеж. Лукашэнка і Расея зрабілі высновы і пачалі замены афіцэраў. У прыватнасьці, у 5-й антытэрарыстычнай брыгадзе ўжо ёсьць афіцэры — грамадзяне Расейскай Фэдэрацыі», — паведаміў беларускі грамадзкі дзеяч, лідэр арганізацыі «Малады фронт», баец палка імя Кастуся Каліноўскага, які быў тройчы паранены ў Расеі. -Украінская вайна Дзяніс Урбановіч.
Беларуская платформа магла б стаць пляцоўкай для сумесных дзеянняў - прадстаўнік Міністэрства культуры і інфармацыйнай палітыкі Украіны
У пачатку свайго выступу начальнік галоўнага ўпраўлення інфармацыйнай палітыкі Міністэрства культуры і інфармацыйнай палітыкі Украіны Аляксандр Макабрый падкрэсліў, што не можа выказаць афіцыйную пазіцыю Украіны па пастаўленых пытаннях, бо адпаведная палітыка знаходзіцца ў працэс станаўлення.
Спадар Макабрый, як уласнае меркаваньне, выказаў занепакоенасьць адсутнасьцю разуменьня, зь кім працаваць, бо ёсьць шмат розных суб’ектаў з рознымі пазыцыямі, напрыклад, “Вольная Беларусь”, “Полк Кастуся Каліноўскага”, “Офіс” Сьвятланы Ціханоўскай ды іншыя.
Пры гэтым ён, як і яго калега, галоўны спецыяліст упраўлення праектнай работы і маніторынгу галоўнага ўпраўлення інфармацыйнай палітыкі Аляксей Траццякоў-Градзевіч, падкрэсліў, што пляцоўка, якая можа з'явіцца на аснове праведзенага тура, стол можа стварыць платформу, на якой можна было б сінхранізаваць пазіцыі і выпрацаваць сумесную стратэгію.
Мы гатовыя сесьці за стол і ўзгадніць зь іншымі сіламі супольны плян дзеяньняў – дарадца Сьвятланы Ціханоўскай і калега Зянона Пазьняка
Калі выступілі палітычны дарадца Сьвятланы Ціханоўскай Аляксандар Дабравольскі і беларускі палітоляг Павал Усаў, сябра каманды Зянона Пазьняка, абодва падзяліліся тым, што робяць іх каманды для падрыхтоўкі да барацьбы з расейскай агрэсіяй, і выказалі гатоўнасьць каардынаваць свае дзеяньні з Украінскі бок на адзінай платформе.
З астатнімі тэзісамі ўдзельнікаў круглага стала можна азнаёміцца, прагледзеўшы трансляцыю Укрінфарм.
Падсумоўваючы ўсё сказанае падчас круглага стала, яго арганізатар Юрый Федарэнка адзначыў: «To be continue!». Кіраўнік Агенцтва развіцця дэмакратыі і свабоды інфармацыі падкрэсліў, што ажыўленая дыскусія і заклік многіх удзельнікаў да неабходнасці ўзгаднення пазіцый сведчыць аб неабходнасці працягваць такую дзейнасць. Яму спадабалася прапанова Аляксея Францевіча зрабіць Беларускую платформу не тэмай дыскусій, а пляцоўкай пастаяннага ўзаемадзеяння, і ён выказаў гатоўнасць сумесна арганізоўваць падобныя мерапрыемствы. На гэтым удзельнікі падзякавалі адзін аднаму і разышліся.
Comments